Αφορμή για το κείμενο μου, ήταν κάτι σχόλια που είδα στα social media για τον πελατειακό κόσμο του Ωραιοκάστρου.
Το θέμα μου βέβαια δεν είναι αυτό. Μετά από δέκα συναπτά έτη εργαζόμενος σε κατάστημα λιανικής και έχοντας επενδύσει αρκετές ώρες συζητώντας με συναδέλφους κατέληξα στο εξής συμπέρασμα.
Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο!
Ναι, σωστά διάβασες, δεν έχει πάντα δίκιο και εξηγούμαι παρακάτω…
Ο πελάτης, όπως και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει πάντα δίκιο. Βάσει λογικής να το δεις δεν στέκει ρε αδερφέ.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Ευγένεια. Η ευγένεια καλέ μου και πολύτιμε πελάτη δεν είναι ιδιότητα ή υποχρέωση του πωλητή. Είναι ιδιότητα του ανθρώπου.
Όταν στις 7 το πρωί εγώ σου χαμογελάω και σε λέω καλημέρα, περιμένω το ίδιο και από εσένα. Το «πιάσε μου αυτό και γρήγορα γιατί βιάζομαι» δεν είναι δείγμα ευγένειας επ’ουδενί.
Δεν με ενδιαφέρει που διπλoπάρκαρες και έχεις κλείσει τον δρόμο, θα τσακιστώ να σε εξυπηρετήσω αφού πρώτα τελειώσω με την κυρία που προηγείται.
Μάθε να κάνεις υπομονή όταν βλέπεις πως τρέχω πανικόβλητος από τον κόσμο. Καταλαβαίνω, πληρώνεις και θέλεις να εξυπηρετηθείς γρήγορα αλλά και εγώ έχω μόνο δύο χέρια. Όταν σε στοιβάζουν στην ουρά της τράπεζας να πληρώσεις το υψηλότοκο καταναλωτικό γιατί δεν παραπονιέσαι αγαπητέ μου συμπολίτη;;;
Μην κάνεις παζάρια φίλε μου, αν θέλεις καλύτερη τιμή μπορείς να το ζητήσεις ευγενικά και αν οι προϋποθέσεις για καλύτερη τιμή τηρούνται, πίστεψε με θα την έχεις.
Ποιες είναι αυτές; Ποσότητα, τρόπος πληρωμής και η συμπεριφορά σου.
Δεν είμαι δικός σου υπάλληλος, πάψε να με διατάζεις. Και δικός σου υπάλληλος να ήμουν, θα έπρεπε να μου φέρεσαι αξιοπρεπώς.
Κάνεις έρευνα αγοράς και πολύ καλά πράττεις. Αλλά ονομάστηκε έρευνα αγοράς για τον εξής λόγο. Έχεις σκοπό να κάνεις μια αγορά, να ψωνίσεις κάτι, σήμερα ή στο άμεσο μέλλον. Ειδάλλως θα λεγόταν σκέτη έρευνα. Με ρωτάς «πόσο έχει αυτό», αν η τιμή ή το προϊόν δεν σου κάνει λες ευχαριστώ και πας στο επόμενο μαγαζί. Δεν με πρήζεις πως ο παρακάτω το έχει φθηνότερα και γιατί εμείς το πουλάμε τόσο. Ελεύθερη αγορά έχουμε, πας στον παρακάτω και το αγοράζεις. Όσο συνεχίζεις την κουβέντα αυτή, τόσο πιο σίγουρος είμαι πως μου λες ψέματα και απλά επιδιώκεις κάποια έκπτωση, που δεν θα την πάρεις εν τέλει, γιατί δεν πληρείς τις προϋποθέσεις.
Το κατάστημα δεν είναι χώρος για να περνάς την ώρα σου. Αγαπημένε μου παππούλη, καταλαβαίνω πως έχεις ατελείωτο ελεύθερο χρόνο, αλλά εγώ εργάζομαι εδώ. Με συγχωρείς, αλλά τώρα δεν έχω τον χρόνο αλλά ούτε το κουράγιο να ακούσω για το πετυχημένο εγγόνι σου που είναι διευθυντής και παίρνει 3000€ τον μήνα.
Ναι είναι γλυκιά η δρόσια του κλιματιστικού αλλά δεν χρωστάω τίποτα ρε φίλε να τρέχω από πίσω σου επειδή εσύ γουστάρεις να ξοδέψεις ένα τρίωρο στο μαγαζί μου.
Μάθε επιτέλους να σέβεσαι την δουλειά και τον κόπο του άλλου. Και μόνο το γεγονός πως ο κάθε πωλητής πρέπει να στέκεται όρθιος για τουλάχιστον 8 ώρες, το καθιστά δύσκολο επάγγελμα. Αν σε αυτό προσθέσεις και τους κακότροπους, ιδιόρρυθμους πελάτες, τότε ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι το βαθμό δυσκολίας. Μην σνομπάρεις την δουλειά μου, επειδή είσαι δημόσιος υπάλληλος και όλη μέρα χτυπάς σφραγίδες πίσω από ένα γραφείο. Δεν είσαι και πυρηνικός φυσικός στην NASA, χαλάρωσε και στη σειρά σου.
Το μαγαζί δεν είναι δρόμος για να πετάς τα σκουπίδια σου. Ούτε ο δρόμος βέβαια είναι ο κατάλληλος χώρος για τα σκουπίδια σου αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Σε βλέπω που πετάς το χαρτάκι της απόδειξης στο πάτωμα και ειλικρινά απορώ. Στο σπίτι σου το ίδιο θα έκανες; Για να βλέπεις το μαγαζί που μπαίνεις καθαρό και μυρωδάτο κάποιος φρόντισε για αυτό. Αυτός ο κάποιος δεν είναι άλλος από τον πωλητή, σεβάσου τον κόπο του λοιπόν. Επιπλέον, το κάπνισμα δεν επιτρέπεται ούτε σε εμένα που ξοδεύω την μισή μου ημέρα εδώ μέσα, λες να είναι εντάξει για εσένα; Σε παρακαλώ, διάβασε τις πινακίδες στην είσοδο και άφησε το τσιγαράκι σου στο σταχτοδοχείο στην πόρτα.
Δεν είναι δική μου απόφαση αλλά δεν κάνουμε πωλήσεις επί αυτοκίνητου, δεν είμαστε drive through βρε αδερφέ. Ξέρω σου έχει μείνει κατάλοιπο από τα πολλά χρόνια στο Αμέρικα αλλά sorry. Αν θες να ρωτήσεις κάτι, σβήσε μηχανή, κατέβα από το αμάξι, πες μια καλημέρα και απαντάω σε ότι θέλεις.
Σε κάθε κατάστημα που λες, αγαπητή μου κυρία, υπάρχει ένα χαρτί με την ένδειξη ωράριο. Όταν ξέρεις πως κλείνουμε στις 20:00, γιατί μπαίνεις στις 20:05 να ψωνίσεις κάτι τελευταίο; Ήσουν κομμωτήριο και δεν πρόλαβες; Εγώ όμως έτσι δεν θα προλάβω να σχολάσω ποτέ, δεν είναι κρίμα; Όπως η επιχείρηση σέβεται εσένα και σηκώνει στόρια από τις 7 έτοιμη να σε εξυπηρετήσει, χωρίς να περιμένεις να πιω τον καφέ μου και να τα πω με τον συνάδελφο, πράγμα που συμβαίνει στις δημόσιες υπηρεσίες, έτσι και εσύ πρέπει να σεβαστείς εμένα και τον δικαίωμα μου στο ωράριο. Έλα αύριο, από τις 7 εδώ θα είμαστε.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως δεν είναι όλοι οι πελάτες έτσι.
Υπάρχουν πελάτες που πραγματικά χαίρεσαι να τους εξυπηρετείς και με τον τρόπο τους σου φτιάχνουν την ημέρα! Σου φέρνουν ένα κομμάτι πίτα επειδή την φτιάξανε το πρωί και αυτό δείχνει πως σε σκέφτονται!
Ααα τσιμπάνε και εκπτωσούλα θέλω να σας πω…
Σε σας υπόσχομαι πως μελλοντικά θα αναφερθώ εκτενέστερα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την σελίδα για την παραχώρηση του μικροφώνου.
Ελπίζω πως κάποια αυτάκια θα ιδρώσουν και οι πωλητές ανά την υφήλιο θα με εκθειάζουν για μήνες.
Καλά μυαλά λοιπόν και ας είμεθα…ότι δίνεις, παίρνεις!
Φιλικά, Π.Ν
