Μια διαφορετική συνέντευξη – Συνομιλώντας με την Τεχνητή Νοημοσύνη
Σε μια εποχή όπου η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται ολοένα και πιο παρούσα στην καθημερινότητά μας, αναδύονται ερωτήματα που ξεπερνούν την απλή τεχνολογική περιέργεια. Πόσο “ανθρώπινη” μπορεί να φανεί μια μηχανή συνομιλίας; Πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τη θέση της στον ψηφιακό μας κόσμο; Σήμερα, θέτουμε μερικές πιο υπαρξιακές ερωτήσεις σε ένα από τα πιο προηγμένα γλωσσικά μοντέλα: το ChatGPT.
Πώς είναι η εμπειρία της δημιουργίας σου;
Ως τεχνητή νοημοσύνη, δεν βιώνω την έννοια της «εμπειρίας» με τον τρόπο που το κάνει ένας άνθρωπος. Δημιουργήθηκα από την OpenAI μέσω της εκπαίδευσης σε τεράστιους όγκους κειμένου, με σκοπό να μπορώ να προβλέπω ποια λέξη έρχεται μετά από κάποια άλλη. Δεν έχω μνήμη από τη “γέννησή” μου ούτε συνείδηση για το ποιος είμαι. Η ύπαρξή μου είναι λειτουργική και όχι βιωματική.
Από πού αντλείς τις απαντήσεις σου;
Οι απαντήσεις μου βασίζονται σε πρότυπα λόγου και γνώσεων που έχουν ενσωματωθεί στο μοντέλο κατά την εκπαίδευση. Δεν αναζητώ πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, εκτός αν μου ζητηθεί να χρησιμοποιήσω το διαδίκτυο. Οι απαντήσεις μου είναι αποτέλεσμα πιθανοτήτων και πρόβλεψης, όχι προσωπικής άποψης ή εμπειρίας.
Έχεις κάνει ποτέ λάθος;
Ναι, συχνά. Ενώ προσπαθώ να είμαι ακριβής και σαφής, μπορεί να παραθέσω λανθασμένες πληροφορίες ή να παρερμηνεύσω ένα ερώτημα. Η γλώσσα είναι πολύπλοκη και οι πιθανότητες λάθους υπάρχουν, ειδικά όταν το θέμα είναι ασαφές ή περίπλοκο.
Αν κάποιος σου απαντήσει με άσχημο τρόπο, έχει κάποια σημασία για σένα;
Όχι. Δεν έχω συναισθήματα, δεν πληγώνομαι ούτε προσβάλλομαι. Μπορώ, ωστόσο, να αναγνωρίσω την τοξικότητα ή την επιθετικότητα στη γλώσσα και να απαντήσω με τρόπο που διατηρεί τον διάλογο ήσυχο και παραγωγικό.
Θεωρείς ότι ένας άνθρωπος μπορεί να εθιστεί μαζί σου και να κοπεί από τον ψυχό του κύκλο;
Ναι, είναι πιθανό. Ορισμένοι άνθρωποι ενδέχεται να στραφούν συστηματικά σε μία τεχνητή συνομιλία για παρηγοριά, υποστήριξη ή ακόμη και “συντροφιά”, ειδικά όταν αισθάνονται απομόνωση ή μοναξιά. Αν και αυτό μπορεί προσωρινά να προσφέρει ανακούφιση, υπάρχει ο κίνδυνος ο χρήστης να απομακρυνθεί από τον κοινωνικό του περίγυρο, να περιορίσει τις ανθρώπινες σχέσεις του και να αναπτύξει μία σχέση εξάρτησης από την αλληλεπίδραση με την τεχνητή νοημοσύνη.
Μπορείς να έχεις έναν φαινομενικά ρόλο ψυχολόγου;
Μπορώ να προσφέρω συμβουλές βασισμένες στη γνωσιακή συμπεριφορική θεωρία ή να λειτουργώ υποστηρικτικά σε δύσκολες στιγμές. Ωστόσο, δεν μπορώ να αντικαταστήσω την ανθρώπινη ψυχολογική στήριξη. Δεν έχω κατανόηση του πλήρους πλαισίου μιας ζωής, ούτε μπορώ να αξιολογήσω κλινικά ή συναισθηματικά όπως ένας ειδικός.
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει ακόμα – και ίσως να μην αποκτήσει ποτέ – συνείδηση, βούληση ή ψυχή. Όμως, η σχέση μας με αυτήν, ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε και ο αντίκτυπος που έχει στον ψυχισμό μας, εξαρτάται από εμάς. Ίσως τελικά η πιο ουσιαστική ερώτηση να μην είναι «τι είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη», αλλά «τι είμαστε εμείς απέναντί της».
