Σαν σήμερα γεννήθηκε η Μαντουμπάλα που τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης –
Η τραγική ιστορία που κρύβεται πίσω απο το τραγούδι
Η Μαντουμπάλα (Madhubala) ήταν ινδή ηθοποιός, η πιο διάσημη σταρ του Μπόλιγουντ κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Θαυμαζόταν τόσο πολύ για την εύθραυστη ομορφιά της, που συχνά επισκίαζε το υποκριτικό της ταλέντο. Η φήμη της έφθασε μέχρι τη χώρα μας εκείνη την περίοδο. Τα δράματα στα οποία πρωταγωνιστούσε άρεσαν τότε στο ελληνικό κοινό και ο Στέλιος Καζαντζίδης εμπνεύστηκε τη μεγάλη του επιτυχία «Μαντουμπάλα», που κυκλοφόρησε το 1959 σε μουσική δική του και του Θόδωρου Δερβενιώτη και στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Η Μουμτάζ Γεχάν Μπεγκούμ Ντεχλαβί, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1933 στο Δελχί της τότε Βρετανικής Ινδίας. Ήταν το πέμπτο από τα έντεκα παιδιά μιας μουσουλμανικής οικογένειας που ανήκε στην αφγανική φυλή των Παστούν. Η Μουμτάζ ήταν ακόμα παιδί, όταν η πάμφτωχη οικογένειά της μετακόμισε σε μία παραγκούπολη στη Βομβάη, δίπλα στα κινηματογραφικά στούντιο, την καρδιά του ανθούντος λαϊκού ινδικού κινηματογράφου, που αργότερα ονομάστηκε Μπόλιγουντ (κατά το Χόλιγουντ).
Η Μαντουμπάλα πέθανε στη Βομβάη στις 23 Φεβρουαρίου 1969, σε ηλικία 36 ετών. Το 2008 η Ινδία την τίμησε εκδίδοντας γραμματόσημο με τη μορφή της.
Πώς δημιουργήθηκε η «Μαντουμπάλα»
Το 1951 έκανε πρεμιέρα στον ινδικό κινηματογράφο, «Ο αλήτης της Βομβάης», μία ταινία που έγινε κλασική σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Ρατζ Καπούρ, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τη διάσημη ηθοποιό Ναργκίς. Ήταν μία φιλόδοξη παραγωγή για την οποία επιστρατεύτηκαν οι σημαντικότεροι σεναριογράφοι, συνθέτες και τραγουδιστές. Μάλιστα, η ταινία καθιέρωσε στον ινδικό κινηματογράφο το ζευγάρι Ρατζ Καπούρ – Ναργκίς που θεωρείται μέχρι τις ημέρες μας το πιο δημοφιλές.
Η επιτυχία του «Αλήτη της Βομβάης» πέρασε τα σύνορα της Ινδίας, ενώ τα τραγούδια που ακούγονται σε αυτήν, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ερμηνευτές εδώ στην Ελλάδα. Με αφορμή την ταινία, ο Βασίλης Καραπατάκης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης το 1958 έγραψαν το τραγούδι «ΕΛΜΠΙ- γλυκειά μου αγάπη» που έντυσε με τη φωνή του ο σπουδαίος Μανώλης Αγγελόπουλος στο ξεκίνημα της καριέρας του. Το τραγούδι αυτό ήταν και το ξεκίνημα για τη διασκευή των ινδικών τραγουδιών στα ελληνικά.
Και ο «Αλήτης της Βομβάης» φαίνεται πως αποτέλεσε μία ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης με τη μουσική του. Την ταινία είδε και ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο οποίος ξετρελάθηκε με το ρυθμό ενός τραγουδιού που έλεγε η όμορφη πρωταγωνίστρια. Θέλησε να το διασκευάσει στα ελληνικά και ζήτησε από την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου να τον βοηθήσει να γράψουν ελληνικούς στίχους πάνω στον ινδικό ρυθμό.
Η σπουδαία Παπαγιαννοπούλου ήταν λάτρης του ινδικού κινηματογράφου και είχε δει πολλές ταινίες. Ήξερε καλά τους σταρ της εποχής εκείνης κι έτσι όταν ο Καζαντζίδης άρχισε να της ψιθυρίζει το ρυθμό, αμέσως στο μυαλό της, της ήρθε το όνομα μίας Ινδής ηθοποιού (μαζί με τη Ναργκίς και Μίνα Κουμάρι αποτελούσαν την ιερή τριάδα του ινδικού σινεμά), της Μαντουμπάλα.
Το «Μαντουμπάλα» στα ινδικά σημαίνει «γλυκό κορίτσι» και η ηθοποιός ήταν πράγματι μία πανέμορφη κοπέλα, που όμως κουβαλούσε τη δική της τραγική ιστορία, μιας και ήταν άρρωστη, με τους γιατρούς να της δίνουν ελάχιστες ελπίδες για να ζήσει.
Οι στίχοι του τραγουδιού που γεννήθηκε, μιλάνε για μία χαμένη αγάπη. Όμως πίσω από αυτούς κρύβεται ακόμη μία τραγική ιστορία. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δεν είχε πολύ καιρό που είχε χάσει την κόρη της. Και μέσα από το τραγούδι αυτό, έβγαλε προς τα έξω το αβάσταχτο πένθος που βίωνε. «Από τότε που σ’ έχασα λιώνω, τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο» είναι ο στίχος που λέγεται πως ήταν εμφανώς επηρεασμένος από την πρόωρη απώλεια της Μαίρης κι αποκάλυπτε τον πόνο της τραγικής μάνας.
