Αισχύλος, του Πάρη Βορεόπουλου
Ο Αισχύλος, ο αρχαιότερος των τριών τραγικών, γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 π.Χ. και πέθανε στη Γέλα της Ιταλίας το 456 π.Χ.
Ήταν Αθηναίος πολίτης που μετείχε στις μάχες κατά των Περσών στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές. Υπήρξε οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματά του είναι γεμάτα πυθαγόρειες ιδέες. Θεωρείται ο πατέρας της τραγωδίας και για τη μοναδικότητα της ποίησής του αλλά και για τις καινοτομίες που έφερε στην σκηνική παρουσίαση των έργων του.
Είναι ο πρώτος που πρόσθεσε πολύπλοκα σκηνικά και σκηνικές μηχανές στο θέατρο, εισήγαγε τον διάλογο, που επιτρέπει την ερμηνεία και την μελέτη των προσώπων και πρόσθεσε και δεύτερο ηθοποιό. Ελάττωσε τον αριθμό των μελών του χορού από πενήντα σε δώδεκα. Έδωσε στον χορό έναν ρόλο συνδεδεμένο με το θείο, ενώ οι κεντρικοί ηθοποιοί είναι βαθιά ανθρώπινοι. Ο μεγαλοπρεπής λόγος του εμπνέει το αίσθημα του δέους και του υψηλού.
Η παράδοση αποδίδει στον Αισχύλο περισσότερα από εβδομήντα έργα, από τα οποία σώζονται επτά πλήρη, που ανήκουν στην εποχή της ωριμότητάς του, καθώς και αρκετά αποσπάσματα. Κέρδισε το πρώτο βραβείο 28 φορές.
Έργα του Αισχύλου, που έχουν διασωθεί είναι:
Αγαμέμνων
Ευμενίδες
Χοηφόροι
Πέρσες
Προμηθεύς Δεσμώτης
Επτά επί Θήβας
Ικέτιδες
