Σε δέκα χρόνια η επαναφορά της δασικής βλάστησης στα καμένα του Σέιχ Σου
Περίπου δέκα χρόνια θα χρειαστούν για τη φυσική αναδάσωση και την επαναφορά της δασικής βλάστησης στα 90 στρέμαματα δάσους που κάηκαν την περασμένη Τρίτη στο Σέιχ Σου. «Το πολύ ένα με δύο χρόνια θα χρειαστούν, ώστε να γίνει η αναχλόαση στην περιοχή», είπε στο makthes.gr o καθηγητής δασικών πυρκαγιών στο ΑΠΘ Αλέξανδρος Δημητρακόπουλος. Οπως πρόσθεσε όμως για την συνολική επαναφορά της δασικής βλάστησης, υπολογίζεται πως θα χρειαστεί να περάσουν περίπου δέκα χρόνια από σήμερα.
Η δασική πυρκαγιά που προκλήθηκε πριν δύο μέρες στο δάσος του Σειχ Σου, στην Θεσσαλονίκη μπορεί να ήταν μικρή σε έκταση (σ.σ. 90 στρέμματα κάηκαν), όμως δεν παύει να αφήνει «θύματα» στη φυσικό περιβάλλον.
Ο καθηγητής του ΑΠΘ, ο οποίος εξειδικεύεται στις δασικές πυρκαγιές συμπλήρωσε πως τα είδη των δέντρων που κάηκαν δεν ήταν μόνο Πεύκη. Ωστόσο, υπήρξαν καταστροφές σε αναδασώσεις από κυπαρίσσι και σπάρτα, ένα είδος θάμνου. Βέβαια, η φωτιά δεν είχε καμία σχέση με αυτή του ’97, δήλωσε χαρακτηριστικά, ο κύριος Δημητρακόπουλος, δίνοντας κι ένα μεγάλο μπράβο στις αρχές που την πρόλαβαν νωρίς και δεν εξαπλώθηκε, προκαλώντας μεγαλύτερες καταστροφές.
Οι έρευνες, σχετικά με τα αίτια της πρόσφατης πυρκαγιάς, στο δάσος του Σέιχ Σου βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.
Το σημαντικότερο πρόβλημα
Σύμφωνα, με τον καθηγητή δασικής πολιτικής του ΑΠΘ, Στυλιανό Ταμπάκη, η επιδημία του φλοιοφάγου, Blastophagus piniperda οδήγησε σε ξήρανση των πεύκων της περιοχής και σε εκτεταμένες ξηράνσεις σε συνδυασμό με την δράση της πευκοκάμπιας δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν τις δασικές πυρκαγιές. Τα διαβρωμένα εδάφη (ελλείψει τροφής και νερού), στα οποία έχουν γίνει οι αναδασώσεις αποτελούν την κυρίαρχη αιτία για την δύσκολη κατάσταση που δημιουργείται.
Μέτρα προστασίας από τις δασικές πυρκαγιές στο Σέιχ Σου
Όπως αναφέρει ο κύριος Ταμπάκης, εκτός από τα προληπτικά μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοσθούν – όπως εφαρμόζονται και στην υπόλοιπη χώρα (ενημέρωση πολιτών να αποφεύγουν τη χρήση φωτιάς, κ.λπ.), ειδικά για το περαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να προβούμε σε περισσότερες καλλιεργητικές ενέργειες:
α) απομάκρυνση της επιδάφιας καύσιμης ύλης (ξερών χόρτων, σκουπιδιών κ.λπ.)
β) απομάκρυνση νεκρών δέντρων
γ) απομάκρυνση υποτρόφου και διακοπή της οριζόντιας συνέχειας στα καύσιμα
δ) τα διάκενα που θα δημιουργηθούν θα γεμίσουν με νέα δέντρα.
Με αυτό τον τρόπο σιγά σιγά ένα ομήλικο δάσος θα μετατραπεί σε κηπευτό δάσος που είναι ανθεκτικότερο στις πυρκαγιές και πιο υγιέστερο.
Ο καθηγητής δασικής πολιτικής του ΑΠΘ, αναφερόμενος στα λόγια του αείμνηστου καθηγητή του ΑΠΘ στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, Δημήτρη Καϊλίδη τονίζει ότι τα δέντρα γερνούν λόγω των συνθηκών νωρίτερα από ένα φυσικό δάσος. Θα πρέπει λοιπόν με τις επεμβάσεις μας να ανανεώσουμε-αναδασώσουμε το δάσος (τμηματικά) και αν δεν το κάνει ο άνθρωπος θα το κάνει η ίδια η φύση, με τη φωτιά. Κλείνοντας επισημαίνει πως “αν δεν θέλουμε λοιπόν δασικές πυρκαγιές θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τα δασικά μας οικοσυστήματα – έστω τα περισσότερο σημαντικά, ώστε τη θέση της φωτιάς να την αντικαταστήσουν καλλιεργητικές πρακτικές”.
