Διδακτικό της Ημέρας:
Πως επηρεάζουμε τους άλλους με τις σκέψεις μας
Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται «ηθικολόγος»
Πως επηρεάζουμε τους άλλους με τις σκέψεις μας – Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός
Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται «ηθικολόγος».
Αυτός ο «ηθικολόγος», όταν βλέπει κάποιον να παρεκτρέπεται, επαναστατεί, ενώ πολλές φορές αυτός που κρίνει έχει κάνει την ίδια παρεκτροπή. Δεν τα βάζει, όμως, με τον εαυτό του αλλά με τον άλλο. Κι αυτό δεν το θέλει ο Θεός.
Λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: «Ο ουν διδάσκων έτερον σεαυτόν ου διδάσκεις; Ο κηρύσσων μη κλέπτειν, κλέπτεις;». Μπορεί να μην κλέπτουμε, όμως φονεύουμε, κακίζουμε τον άλλον και όχι τον εαυτόν μας. Λέμε παραδείγματος χάριν: «Έπρεπε να κάνεις αυτό, δεν το έκανες, να τι έπαθες!». Στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να πάθει ο άλλος κακό.
Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί. Κατά ένα μυστηριώδη και αφανή τρόπο μειώνουμε στον άλλο τη δύναμη να πάει στο αγαθό, του κάνουμε κακό.
Μπορεί να γίνουμε αιτία ν’ αρρωστήσει, να χάσει τη δουλειά του, την περιουσία του κ.λπ.
Μ’ αυτό τον τρόπο δεν κάνουμε κακό μόνο στον πλησίον μας αλλά και στον εαυτό μας, γιατί απομακρυνόμαστε από τη χάρη του Θεού.
Και τότε προσευχόμεθα και δεν εισακουόμεθα. «Αιτούμεν και ου λαμβάνομεν».
Γιατί;
Το σκεφτήκαμε ποτέ αυτό; «Διότι κακώς αιτούμεθα». Πρέπει να βρούμε τρόπο να θεραπεύσουμε την τάση που υπάρχει μέσα μας να αισθανόμαστε και να σκεπτόμαστε με κακία για τον άλλο.
Είναι δυνατό να πει κάποιος, «έτσι που φέρεται ο τάδε θα τιμωρηθεί απ’ τον Θεό», και να νομίζει ότι το λέει χωρίς κακία. Είναι, όμως, πολύ λεπτό πράγμα να διακρίνει κανείς αν έχει η δεν έχει κακία. Δεν φαίνεται καθαρά. Είναι πολύ μυστικό πράγμα τι κρύβει η ψυχή μας και πως αυτό μπορεί να επιδράσει σε πρόσωπα και πράγματα.
Δεν συμβαίνει το ίδιο, αν πούμε μετά φόβου ότι ο άλλος δεν ζει καλά και να προσευχόμαστε να τον βοηθήσει ο Θεός και να του δώσει μετάνοια, δηλαδή ούτε λέμε ούτε κατά βάθος επιθυμούμε να τον τιμωρήσει ο Θεός γι’ αυτό που κάνει.
Τότε όχι μόνο δεν κάνουμε στον πλησίον κακό, αλλά του κάνουμε και καλό.
Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί.
Μυστήριο πως φεύγει από μας αυτή η δύναμη.
Όμως, πράγματι, αυτός που έχει μέσα του το καλό στέλνει την καλή αυτή δύναμη στους άλλους μυστικά και απαλά.
Στέλνει στον πλησίον του φως, που δημιουργεί έναν κύκλο προστασίας γύρω του και τον προφυλάσσει απ’ το κακό.
Όταν έχουμε για τον άλλον αγαθή διάθεση και προσευχόμαστε, θεραπεύουμε τον αδελφό και τον βοηθούμε να πάει προς τον Θεό.
