Χορός : Μία από τις εννιά Καλές Τέχνες, του Πάρη Βορεόπουλου
Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής απόδοσης η οποία αναφέρεται στη δυνατότητα έκφρασης συναισθημάτων. Μέσα από την κίνηση του σώματος, που είναι ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας.
Η λέξη χορός προήλθε από τη χαρά, γιατί συνήθως χορεύουµε από χαρά.
Στις 29 Απριλίου καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα χορού. Η μουσική σε συνδυασμό με την κίνηση ενώνουν σώμα και μυαλό και τα οδηγούν σε μια υπέρτερη κατάσταση. Ο χορός μας φέρνει πίσω στις ρίζες μας, με την πολιτισμική έννοια.
Ο χορός ως μια πολυδιάστατη τέχνη.
Η τέχνη του χορού αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές παραστατικές τέχνες και παράλληλα μία βιωματική μάθηση, όπου οι εκπαιδευόμενοι συμμετέχουν με το σώμα τους. Μαθαίνουν είτε μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις και οδηγίες, δημιουργώντας μια χορευτική κίνηση, ή σύνθεση, είτε αξιοποιώντας περισσότερο ελεύθερα μοτίβα κίνησης, όπως ο αυτοσχεδιασμός. Στη βιωματική, πολυδιάστατη αυτή διαδικασία, ενεργοποιείται η ανθρώπινη σκέψη και μέσω της ανθρώπινης δράσης, αφομοιώνεται η μαθησιακή εμπειρία και έκφραση και μεταφράζεται σε κίνηση. Η τέχνη του χορού εκφράζει τη «σκέψη και την αίσθηση κινητικά», μέσα από συγκεκριμένη εκμάθηση τεχνικών, που στόχο έχουν να πλάσουν και να ωθήσουν το σώμα να πράξει και να εξωτερικεύσει την έκφραση. Χορευτής είναι ένα άτομο για το οποίο ο χορός γίνεται σταδιακά κομμάτι του τρόπου ζωής, ο οποίος ανακαλύπτει με το ταλέντο του, τις δεξιότητες και τις τεχνικές του την έκφραση και την επικοινωνία μέσα από το χορό. Εκπαιδεύεται σε ατομικό, ή ομαδικό επίπεδο, με τη συνεργασία και την εποπτεία του χοροδιδασκάλου του. Χρησιμοποιεί το χορό, όχι μόνο ως ψυχαγωγία, αλλά ως άθληση και μια νέα πηγή γνώσης.
Μέσα από το έργο σημαντικών αρχαίων και σύγχρονων χορευτών και χορογράφων, διαπιστώνουμε ότι η τέχνη του χορού δε θα μπορούσε να έχει αυτή τη σημαντική εξέλιξη στην πορεία της από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, αν δεν αλληλοεπιδρούσε με τέχνες όπως η μουσική και το θέατρο, Ο χορός ιδιαίτερα βασίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στην τέχνη της μουσικής, κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη σύμπραξή της. Επίσης, όλες οι κινήσεις των χορευτών εκφράζουν παραστατικά τα συναισθήματά τους, τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν μέσα από το χορό τους, οπότε η θεατρικότητα στο χορό αποτελεί βασικό ζητούμενο.
Η τέχνη του χορού ανήκει σε ένα «όλον», το οποίο καλούνται οι χορευτές να δουλέψουν ατομικά και ομαδικά, σε όποιο επίπεδο και να βρίσκονται. Είναι μια τέχνη πολυδιάστατη.
Είδη χορών:
- Μπαλέτο
- Σύγχρονος Χορός
- RockN’Roll
- Salsa
- Ντίσκο
- Λάτιν χοροί
- Οριεντάλ
- Βαλς
- Ταγκό
- Φλαμένκο
- Παραδοσιακοί
Ελληνικοί Παραδοσιακοί χοροί: Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά, Πελοπόννησος, Νησιά, Θράκη, Μακεδονία, Πόντος
Καλαματιανός, Τσάμικος, Κρητικοί
- Λαϊκοί χοροί
Ζεϊμπέκικο, Χασάπικο, Συρτάκι, Τσιφτετέλι
Ο χορός στην Αρχαία Ελλάδα.
Ο χορός στην Αρχαία Ελλάδα συνδέονταν άρρηκτα με άλλες τέχνες όπως η ποίηση, η μουσική και το θέατρο. Η έκφραση αυτής της σωματικής και λεκτικής δράσης των χορευτών, πραγματοποιούνταν μέσω της όρχησης, η οποία αποτελούσε ένα είδος εναλλακτικής μορφής τέχνης, συνδυαζόμενης με άλλες τέχνες. Η όρχηση ήταν ένα είδος σωματικής χορευτικής δραστηριότητας, η οποία δημιουργείτο μέσα από το συνδυασμό ποίησης, μουσικής και κίνησης. Αποτέλεσε τη βάση του ελληνικού λαϊκού και παραδοσιακού χορού.
Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και πολλοί άλλοι λαοί, έδιναν μεγάλη σημασία στο χορό. Ο Πλάτωνας είχε πει ότι ο άνθρωπος που δε χορεύει είναι αμόρφωτος. Χόρευαν σε όλες τις επίσημες τελετές και στις κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως γνωρίζουμε από τις παραστάσεις που βρέθηκαν σε διάφορα αγγεία, γλυπτά και τοιχογραφίες, καθώς επίσης και από γραπτά κείμενα.
Πηγή: Wikipedia