η καταστροφική δύναμη της κριτικής
Ζούμε στην εποχή του <<τα πάντα είναι κακώς φτιαγμένα και μας χαλάνε οι πράξεις των άλλων>>.
Σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, συμβαίνει αυτό.
Από την ιδιότητα μας ως γονείς κρίνουμε τον εκάστοτε εκπαιδευτικό για το πως διδάσκει, πως φέρετε στα παιδιά, μη μπαίνοντας στην διαδικασία σκέψης βατών διαφορετικών πράξεων, παρά μόνο στην διαδικασία κριτικής.
Από τις παροχές που δίνει το “σακατεμένο” κράτος στα σχολεία, αδιαφορώντας να τα στηρίξουμε και εμείς με ότι μέσα μπορούμε. Και αυτά ας είναι τα απλά, όπως χαρτιά τουαλέτας και χλωρίνες ( τα αυτονόητα που θα έπρεπε να παρέχει το κράτος αλλά και τα αυτονόητα που θα μπορούσαμε να παρέχουμε και εμείς στα σχολεία μας, μιας και είναι χαμηλού οικονομικού κόστους και είναι για την υγεία των παιδιών μας)….
Κάτσαμε σε παρέες, σηκώσαμε το δάχτυλο επικριτικά και είπαμε πόσο άχρηστοι είναι οι πολιτικοί που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες υγιεινής των σχολείων. Ενώ εμείς ,οι γονείς, βολευτήκαμε στην άποψη αυτή και δεν πήγαμε να αγοράσουμε από ένα χαρτί υγείας…..
Αντιδρούμε με ένα καυστικό λεξιλόγιο, με την ιδιότητα του πολίτη, για την κατάσταση καθαριότητας που επικρατεί στον τόπο που ζούμε σαν βλέπουμε τα σκουπίδια έξω από τους κάδους και σκορπισμένα από τα ζώα, στην αναζήτηση της επιβίωσής τους. Λέμε ότι είμαστε σαν τις τριτοκοσμικές χώρες, αλλά δεν σκεφτήκαμε ότι εκεί δεν έχουν κάδους απορριμμάτων …ενώ εμείς που τους έχουμε, αφήνουμε την σακούλα με τα σκουπίδια μας, που τις περισσότερες φορές είναι σακούλες διαφημιστικές και όχι οι ειδικές σακούλες απορριμμάτων, έξω από τους κάδους γιατί οι κάδοι είναι βρώμικοι και θα λερωθούν τα χέρια μας…….
Κάποιοι θεσμοί στην προσπάθειά τους να κρατήσουν τον τόπο καθαρό, εύχομαι και χωρίς να έχουν προσωπικά οφέλη για προσωπικές προβολές, προέβηκαν στην διοργάνωση εθελοντικού καθαρισμού αλλά δυστυχώς το ποσοστό των ατόμων που συμμετείχε ήταν ανούσιο…πιο παραγωγικό και ωφέλιμο ήταν στο μυαλό μας να πούμε ότι “εγώ θα κάνω την δουλεία των άλλων; αν δεν μπορούν ας παραιτηθούν. και σε τελική, εγώ τα έκανα όλα αυτά τα σκουπίδια;” Και ας μην θυμηθούμε την οργή και τον θυμό που νιώθουμε κάθε φορά που το σχολείο διδάσκει στα παιδιά την καθαριότητα βάζοντας τα να μαζέψουν τα σκουπίδια από την αυλή του σχολείου που ζουν τη μισή ζωή τους και αυτά τα σκουπίδια προέρχονται από τα ίδια τα παιδιά…..
Ασχολούμαστε με κοινωνικούς θεσμούς και σαν “αποτύχουμε” στην κατάκτηση κάποιας θέσεις, που τις περισσότερες φορές έχει και οικονομικές παροχές, μένουμε στον όρο αντιπολίτευση, βαριά κουβέντα και προσβλητική…μόνο έτσι θα την χαρακτήριζα αφού ως αντιπολίτευση ο καθένας κοιτάει να κρίνει και να επικρίνει τις πράξεις της συμπολίτευσης, χωρίς να έχει να προτείνει δικές του λύσεις πιο παραγωγικές…ακούγετε συνέχεια το ΄΄ αν ήμουν εγώ απλά θα ήταν όλα καλύτερα, μόλις αναλάβω θα τα κάνω όλα σωστά ΄΄…και όταν γυρνάει ο τροχός και γινόμαστε μέλη της συμπολίτευσης, τότε ακούμε πολλά άλλα.. ”τι; τώρα που έγινα τι νομίζεις μπορώ να κάνω…τα κατέστρεψαν όλα οι προηγούμενοι, λεφτά δεν υπάρχουν…τι νομίζεις ότι μπορώ να κάνω πολλά; και αυτά που κάνω είναι ηρωισμός!!!”
Και με μια απλή ματιά των σκέψεων μας, φτάσαμε να γίνουμε όλοι αγωνιστές του πληκτρολογίου, χάνοντας την πραγματικότητα των καταστάσεων και με την δύναμη που προσφέρει η κριτική καταστρέψαμε το σήμερα μας και το αύριο των παιδιών μας, και ας μην το βλέπουμε… ας μη το νιώθουμε..
Όπως λοιπόν ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, έτσι θα έπρεπε να ελπίζουμε ότι θα αρχίσουμε σιγά σιγά να φέρουμε τα δικά μας λάθη μπροστά στα μάτια μας και να αφήσουμε του απέναντι μας πίσω μας…!
