Περί χειροκροτήματος ο λόγος Ένας ΕΚΑΒίτης μοιράζεται την πραγματικότητα
Πάντως εγώ ως επαγγελματίας υγείας (σίγουρα και όλοι οι συνάδελφοι μου), δεν θέλω χειροκρότημα. Το μεγαλύτερο εξάλλου χειροκρότημα το παίρνουμε από τα περιστατικά ΜΑΣ, όταν παίρνουν εξιτήριο και πάνε σπίτια τους.
Θα παρακαλούσα όμως την κα Μαρέβα Μητσοτάκη, που συντόνισε όλο αυτό, αφού πρώτα την ευχαριστήσω για την σκέψη της, να «υπενθυμίσει» στον σύζυγο της και Πρωθυπουργό μας για την εκκρεμότητα της ένταξης μας στα βαρέα ανθυγιεινά. Ένα χρόνιο αίτημα, που όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν άφηναν να εννοηθεί πως είναι δίκαιο, αλλά κανείς δεν το άγγιξε ποτέ. Όχι για τον κορωνοϊο. Για τον εμετό που έφαγα σήμερα το πρωί από το βαρύ εγκεφαλικό που διακόμισα, για τα αίματα που με έλουσαν χθες από το τροχαίο που παρέλαβα, για το καρδιοχτύπι που είχα τις προάλλες μέχρι να “φτάσω” τους επιληπτικούς σπασμούς του μωρού στο νοσοκομείο…
Για εκείνη την ανακοπή του 25χρονου που δεν θα ξεχάσω ποτέ την μορφή του, για εκείνο τον τοκετό που πραγματοποιήθηκε στην λεωφόρο Αλεξάνδρας εν κίνηση, για την αγκαλιά της κόρης μου που πολλές φορές αποφεύγω με πόνο ψυχής, όπως τώρα…
Γιατί σε μία ώρα, θα πάω με πονεμένη μέση από το ορθοπεδικό που κατέβασα στην πλάτη μου από τον 3ο όροφο, ξανά για δουλειά ενώ δούλευα μέχρι τρείς το μεσημέρι. Και όλα αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα όλη μέρα. Μαζί με τον κορωνοϊο, τον Η1Ν1, τις πυρκαγιές στο Μάτι, τους σεισμούς, τις πλημμύρες… Ευχαριστούμε ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ τον κόσμο για το χειροκρότημα τους και τους παρακαλούμε να μείνουνε σπίτια τους και ας μην μας χειροκροτούν. Ένα χειροκρότημα που θα ήθελα να θυμούνται την επόμενη φορά που θα με αποκαλέσουν «δημόσιο υπάλληλο»…
Υ.γ. Ξέρω καλά πως δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις, εξάλλου δεν είναι ο σκοπός μου αυτός. Ξέρω όμως επίσης καλά πόσο γρήγορα με ξεχάσατε την προηγούμενη φορά… Εγώ πάλι διασώστης θα είμαι!!!!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ.
ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΕΚΑΒ ΑΓΡΙΝΙΟΥ.
