Κάποτε υπήρχαν οι αυλές των σπιτιών,οι αλάνες,τα στενά η γειτονιά…και το παιχνίδι για τα παιδιά ήταν αυτονόητο και για τους γονείς επίσης!
Σήμερα όμως,με σπίτια χωρίς αυλές,με πληθώρα αυτοκινήτων και επικίνδυνων οδηγών,
το παιχνίδι είναι ανάγκη ανικανοποίητη για τα παιδιά και για τους γονείς ένας μεγάλος φόβος!
Περνώντας μια βόλτα από τα σχολεία του τόπου μας διαπυστώσαμε ότι μέσα υπάρχουν παιδιά,αλλά οι πότρες τους είναι κλειστές!!!
Φυσικά και δεν μας προβλημάτισε ότι μέσα υπήρχαν παιδιά,είναι το πλέον φυσιολογικό γιατί η αυλές των σχολείων είναι ένας χώρος ασφαλής για τα παιδιά και ειδικότερα η αυλή του
1 Δημοτικό Ωραιοκάστρου που περιλαμβάνει και το δασάκι θα μπορούσε να είναι και μια όαση δροσιάς για τους μεγάλους,με την πρέπουσα διαμόρφωση βεβαίως!
Αυτό που μας ξένισε ήταν ότι οι πόρτες ήταν κλειστές και τα παιδιά αναγκάζονται να σκαρφαλώνουν σε κάγκελα ύψους δυο μέτρων για να κάνουν το αυτονόητο:
ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ!!!!!!!!!!
Το μόνο σχολείο που είχε ανοιχτές τις πότρες του ήταν το 3 Γυμνάσιο Παλαιοκάστρου.
Χαρούμενες φωνές,ξενοιστό παιχνίδι,όμορφές παρέες παιδιών πλημμύριζαν τον χώρο!!
Ασφάλεια για τους γονείς ξέροντας ότι τα παιδιά τους θα είναι στο ‘’πέτρινο’’.
Πόσο δύσκολο να είναι άραγε να ανοίξουν οι αυλές των σχολείων και τα παιδιά να μην
‘’τρώνε πόρτα στο παιχνίδι’’…..;
