Όταν ήρθες σε τούτο τον κόσμο ήσουν πλήρης. Δεν είχες σκεφτεί καν πως είσαι κάτι άλλο πέρα από τον τέλειο εαυτό σου. Ένιωθες υπέροχα με εσένα, ήσουν ελεύθερος.

Διαμόρφωση πεποιθήσεων

Γεννήθηκες με δύο μόνο φόβους, ενστικτώδεις και απαραίτητους για την επιβίωσή σου. Φοβόσουν τις πτώσεις και τους δυνατούς θορύβους. Τους πρώτους μήνες της ζωής σου, δεν είχες ασχοληθεί με την εμφάνισή σου, ήσουν πολύ εντάξει με αυτή όπως και με τις ικανότητές σου. Ένιωθες πως μπορούσες να κάνεις τα πάντα και συγχρόνως ήσουν απόλυτα ικανοποιημένος με όσα μπορούσες.

Είχες μια φυσική σοφία. Δεν είχες ασχοληθεί ούτε με την εκφραστικότητά σου, μπορούσες να δείχνεις όλα όσα ένιωθες. Ήσουν σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό σου, δεν ένιωθες ελλιπής. Άρχισες να εξερευνάς το περιβάλλον γύρω σου, να λαμβάνεις πληροφορίες και βιωματικές εμπειρίες, Καθώς μεγάλωνες, ο εγκέφαλός σου δημιουργούσε όλο και περισσότερες νευρωνικές συνάψεις με λήψη αυτών των νέων δεδομένων. Κάποιες από αυτές ήταν πραγματικά χρήσιμες.

Κάποιες άλλες πραγματικά επιζήμιες. Απέκτησες φόβους που δεν ήταν στη φύση σου. Φορτώθηκες πεποιθήσεις που δεν είχες διερευνήσει ως προς την εγκυρότητά τους. Άκουσες λόγια παράξενα.

Η ανάγκη σου να είσαι αρεστός

Σου είπαν πως πρέπει να αποκτήσεις συγκεκριμένες συμπεριφορές για να είσαι αρεστός στους συνανθρώπους σου χωρίς να σου μιλήσουν για την έννοια του σεβασμού. Σε γέμισαν με πρέπει χωρίς εξηγήσεις. Κανείς δεν απάντησε στις ερωτήσεις σου. Κανείς δε σε έμαθε να διερευνάς.

Τότε άρχισες να σκέφτεσαι πως για να μην είσαι αρεστός ως είσαι, δεν είσαι τέλειος όπως νόμιζες, δεν είσαι καν καλός ή μάλλον είσαι ελλιπής, κατώτερος από τους άλλους.

Έτσι άρχισες να κουτσαίνεις!
Έτσι άρχισες να υιοθετείς συμπεριφορές που θα ήταν αρεστές στο εκάστοτε περιβάλλον.
Έτσι άρχισες να χάνεις τον εαυτό σου. Κάποιος θα μπορούσε να σε χαρακτηρίσει ευέλικτο.

Μα μη γελιέσαι, η ευελιξία μέσα στις κοινωνικές, συντροφικές, επαγγελματικές αλληλεπιδράσεις απαιτεί συνειδητότητα. Εσύ τότε λειτουργούσες σαν έναν υπολογιστή υπό εγκατάσταση νέου λογισμικού. Ενός λογισμικού στο οποίο δεν είχε κανένα λόγο, καμία συνείδηση. Έτσι άρχισες να σε αγαπάς λιγότερο και να σε κρίνεις περισσότερο. Σύμφωνα με ποιον; Με ποια πηγή; Με πόση αξιοπιστία;

Μη αποδοχή εαυτού

Κάπως έτσι, άρχισες να αμφιβάλεις για τον εαυτό σου, να τον κρίνεις, να τον μαλώνεις και πολύ συχνά να του φέρεσαι βίαια και να τον χτυπάς. Έγινες σκληρός με εσένα, δεν μπορούσες να σε συγχωρήσεις, δεν μπορούσες να αναγνωρίσεις και να αποδεχθείς την ανθρώπινη φύση σου, δεν μπορούσες να αποδεχθείς εσένα.

Τελικά, όσο περισσότερο μεγάλωνες τόσο περισσότερο μίκραινες. Όσο περισσότερο μεγάλωνες τόσο περισσότερο περιοριζόσουν, τόσο περισσότερο δεν άξιζες, τόσο περισσότερο ένιωθες γκρίζος και τόσο λιγότερο σε αγαπούσες.

Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, συνεχίζεις να λειτουργείς με εκείνο το παλιό λογισμικό. Δεν σε αγαπάς και τόσο. Θα προτιμούσες να είσαι κάπως αλλιώς, Όμως είσαι έτσι και αγαπάς και κρίνεις και προσφέρεις όπως είσαι.

Σκέψου, μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις μια μικρή αναβάθμιση; Να πάψεις να λειτουργείς με εκείνα τα παλιακά προγράμματα και να εγκαταστήσεις καινούρια, σύγχρονα και της δικής σου επιλογής;

Ξεκίνα από εσένα. Άρχισε να σε γνωρίζεις, να σε ακούς, να σε νιώθεις. Άρχισε να σε συγχωρείς και θα σε αγαπήσεις και πάλι. Σκέψου πως θα ήσουν εσύ και ο κόσμος όλος αν σε αγαπούσες. Κλείσε για λίγο τα μάτια δες τον εαυτό σου να σε παίρνει αγκαλιά και μίλα του όπως θα μιλούσες στο παιδί σου. Τι θα του έλεγες; Για εκείνο, για όσα το στεναχωρούν, για όσα το βασανίζουν, για όσα είναι;

Αγαπώντας τον εαυτό μας

Αν σε αγαπήσεις… Θα σε φροντίσεις, θα σου παρέχεις όλα όσα θα σου εξασφαλίσουν μια καλή ζωή σε κάθε επίπεδο. Θα φροντίσεις το σώμα σου. Θα το θρέφεις με τα συστατικά που του αξίζουν. Θα το ασκείς για να είναι σε καλή κατάσταση.

Έτσι θα το προστατεύεις από πόνους και ασθένειες. Θα γίνεις περίεργος, θα διψάς να ανοίξεις τα μάτια του νου σου. Θα μελετάς, θα αναπτύσσεσαι, θα μαθαίνεις. Θα σκέφτεσαι διαφορετικά, θα χαμογελάς, θα λες τη γνώμη σου χωρίς φόβο και ντροπή, θα μάθεις να αγκαλιάζεις, να ακούς, να μιλάς διαφορετικά.

Οι φόβοι σου θα γίνουν αγάπη, οι στεναχώριες σου οδηγοί, το άγχος σου δημιουργικότητα, οι απώλειες σοφία. Θα μάθεις να συγχωρείς, θα αποδεχθείς την ανθρώπινη φύση, τη δική σου και των άλλων. Θα μπορείς να αντλείς από μέσα σου και να προσφέρεις εκείνα που χρειάζονται οι αγαπημένοι σου. Θα έχεις στις αποσκευές ατέλειωτα δώρα για όλους.

Η καρδιά σου θα γίνει πιο φωτεινή και θα γνωρίσει ακριβώς τι είναι εκείνο που τη φωτίζει. Ύστερα θα το μοιραστείς με όλους.

Θα πετάξεις όσα σε βαραίνουν και θα κρατήσεις όσα σε θρέφουν, σου δίνουν ενέργεια και ζωτικότητα. Θα είναι τόση η δύναμή σου που θα παρασύρεις όλους όσους συναντάς.

Θα είσαι, επιτέλους, εσύ! Το πλάσμα που ήρθε σε τούτο τον κόσμο αυτούσιο, καθαρό και φωτεινό. Θα νιώσεις εκείνη την πληρότητα με την οποία ήρθες. Θα γίνεις ένα με τη φύση, θα μάθεις από τη σοφία της. Θα γνωρίσεις την απόλαυση σε όλα εκείνα που μέχρι σήμερα θεωρούσες μικρά.

Θα βρεις τις απαντήσεις σου, θα δεις χρώματα σε όλα όσα δεν βλέπεις, θα θαυμάσεις τον ήλιο, τη σελήνη, τα αστέρια, θα μυρίσεις άνθη που ποτέ δεν είχες γνωρίσει, θα ακούσεις κελαηδίσματα και μελωδίες όπως ποτέ, θα γευτείς πρωτόγνωρα, θα αγγίξεις τη γη, θα φτάσεις ως τον ουρανό, θα νιώσεις ελεύθερος.

Θα μοιραστείς απλόχερα, θα αφήσεις χρυσά αποτυπώματα σε όλα τα πλάσματα που θα βρεθούν στο διάβα σου.

Θα είσαι εσύ, ο μοναδικός τέλειος εαυτός σου, θα σε τιμήσεις, θα τιμήσεις τα δώρα που σου δόθηκαν και θα προσφέρεις και στους άλλους πολύτιμα κοσμήματα.

Θα είσαι μαλακός σαν πλαστελίνη και σκληρός σαν πέτρα. Θα γίνεις τεράστιος. Θα είσαι ισχυρός και δυνατός. Θα γεμίσεις ενθουσιασμό, θα ρέεις αρμονικά, θα αναγνωρίσεις την αξία των στιγμών, θα ζήσεις και όταν φύγεις από ετούτο τον κόσμο θα ξέρεις πως έζησες.

Αν σε αγαπήσεις, η ψυχή σου θα χαμογελά και θα αποκτήσεις την ικανότητα να ζωγραφίζεις χαμόγελα σε όλους όσους συναντάς. Γιατί μην ξεχνάς τα χαμόγελά μας είναι λαμπιόνια στο κέντρο αυτού του κόσμου. Ας τον κάνουμε τον πιο φωτεινό όλου του σύμπαντος. Τι λες;