Χριστιανόπουλος: Δημοσία δαπάνη η κηδεία-Τι δήλωσε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Δημοσία δαπάνη θα τελεστεί η κηδεία του σπουδαίου ποιητή, Ντίνου Χριστιανόπουλου, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας.
Τη βαθιά του θλίψη για τον θάνατο του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου εξέφρασε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, με την παρακάτω ανάρτηση:
Εμβληματικός ποιητής της γενιάς του και χαρακτηριστική φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος αγάπησε την πόλη μας όσο λίγοι.
Επέλεξε να περάσει σ’ αυτήν όλη του τη ζωή, παρά τις κατά καιρούς σειρήνες, καθώς η φήμη του έφτασε σε όλη την Ελλάδα τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από τον συχνά τολμηρό δημόσιο λόγο του.
Η Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος», δημιούργημα δικό του, αποτέλεσε το βήμα για πολλούς νέους καλλιτέχνες της εποχής, οι οποίοι έγραψαν τη δική τους ιστορία στα εικαστικά και στη λογοτεχνία. Συνεπής μελετητής και βαθύς γνώστης της ιστορίας και της λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης, άφησε εποχή προσεγγίζοντας τα τραγούδια του Β. Τσιτσάνη με τον δικό του τρόπο. Θα τον θυμόμαστε πάντα μέσα από το έργο του.
Η κηδεία του Ντίνου Χριστιανόπουλου θα τελεστεί δημοτική δαπάνη.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 1931 – 11 Αυγούστου 2020) ήταν σύγχρονος Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Το πραγματικό όνομα του λογοτέχνη είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.
Ο Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών. Κατόπιν, εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης από το 1958 ως το 1965. Έπειτα εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό Διαγώνιος -που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις- και τον εκδοτικό οίκο Εκδόσεις Διαγωνίου. Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκε ο λεγόμενος “κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου”.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) διακρίνεται για το προσωπικό ύφος της και για τις δημιουργικές επιρροές από τον Καβάφη και τον Τ. Σ. Έλιοτ, ενώ στις επόμενες εμφανίσεις του εκφράζεται καθαρά το κυρίαρχο θέμα της ποίησής του, η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση και το ερωτικό πάθος που οδηγεί στην ταπείνωση και στη μοναξιά. Βέβαια, ορισμένα ποιήματά του (π.χ. τα ποιήματα της σειράς Ο αλλήθωρος) έχουν και το στοιχείο μιας κοινωνικής οπτικής. Κατά καιρούς κυνηγήθηκε πολύ από το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, όπως, για παράδειγμα, όταν κόντεψε να συλληφθεί από τη Χούντα λόγω της άρνησής του να παραλάβει σχετικό βραβείο για ένα πεζό του έργο, τον “Χιλιαστή”. Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του.
Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του “Εναντίον” από το 1979, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο “ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων”, που μας άφησαν οι αρχαίοι.».
Τον Ιούνιο του 2011 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το Τμήμα Φιλολογίας.
Απεβίωσε στις 11 Αυγούστου του 2020.
