J2US: H Σοφία Κουρτίδου και ο Γιάννης Σεβδικαλής οι μεγάλοι νικητές!
Μεγάλοι νικητές του 6ου κύκλου του J2US είναι o Γιάννης Σεβδικαλής και η Σοφία Κουρτίδου!
Ο Γιάννης Σεβδικαλής γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Άρχισε την αθλητική του καριέρα το 2014 στην κατηγορία T/F62 (αθλητές με ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο και στα δύο πόδια). Είναι κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ δισκοβολίας και σφαιροβολίας στην κατηγορία του από το 2019, καθώς και του πανευρωπαϊκού ρεκόρ ακοντισμού στην ίδια κατηγορία. Το 2016, συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς του Ρίο με την ανδρική ομάδα σκυταλοδρομίας 4×100, κατακτώντας την 5η θέση. Το 2021, συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο στον δρόμο ταχύτητας ανδρών 400 μέτρων, όπου κατέκτησε την 5η θέση με χρόνο 52,51″, καταρρίπτοντας το προηγούμενο πανελλήνιο ρεκόρ του. Επιπλέον των αθλητικών του επιτευγμάτων: Επί του παρόντος, επικεντρώνει τις προσπάθειές του στα 400 μέτρα. Το 2016, όμως, σημείωσε και μια σημαντική καλλιτεχνική επιτυχία όταν συμμετείχε ως μεταμοντέρνος Δίας στους Όρνιθες του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου και παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Το μότο του; Μην τα παρατάς ποτέ. Μην απογοητεύεσαι. Πάντα να χαμογελάς, να σκέφτεσαι θετικά και να μη σταματάς να πιστεύεις στον εαυτό σου!
O Γιάννης Σεβδικαλής αναφέρθηκε στο σοβαρό ατύχημα που υπέστη ν με αποτέλεσμα να χάσει τα δύο πόδια του:
«Τρία χρόνια αφότου άρχισα να δουλεύω σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης ως σερβιτόρος και να βρίσκω τα πατήματα μου, συγκεντρώνοντας χρήματα για να κυνηγήσω τα όνειρα μου, έγινε το ατύχημα και η ζωή μου πήρε άλλη τροπή».
«Τον Οκτώβριο του 2012. Ήμουν 21. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, βρισκόμουν στο Γκάζι και πήγαινα να διασχίσω τη φυλασσόμενη διάβαση του τρένου στην Ιερά Οδό και Κωνσταντινουπόλεως. Δεν ακουγόταν τίποτα, δεν κόρναρε ποτέ ο οδηγός του συρμού, ο φύλακας που υπήρχε στη διάβαση δεν ήταν έξω από το φυλάκιο, όπως όφειλε, δεν υπήρχαν σημάνσεις και προστατευτική μπάρα που να μου εμποδίζει τη διέλευση. Επίσης, στο σημείο εκείνο η ορατότητα για τους πεζούς ήταν ελλιπής γιατί ήταν στροφή και είχε πολλά δέντρα. Όλα αυτά έχουν αποδειχτεί στο δικαστήριο. Κοίταξα αριστερά, κοίταξα δεξιά και ενώ περπατούσα για να περάσω τις γραμμές γύρισα το κεφάλι μου και είδα το τρένο στα αριστερά μου. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο συρμός έτρεχε με τη διπλάσια ταχύτητα από το επιτρεπόμενο όριο. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Με χτύπησε, με πέταξε κάποια μέτρα μπροστά πάνω στις γραμμές και με έσερνε περίπου για 20 μέτρα, μέχρι τελικά να σταματήσει».
«Δεν έχασα τις αισθήσεις μου ούτε μια στιγμή. Όταν σταμάτησε ο συρμός, σκεφτόμουν: “Είμαι ζωντανός. Από τι έζησα μόλις;”. Αμέσως άρχισα να σέρνω το σώμα μου έξω από τις ράγες και εκεί είδα ότι και τα δυο μου πόδια ήταν σε άθλια κατάσταση. Κατάλαβα ότι ήταν πολύ σοβαρά τα πράγματα. Ευτυχώς ήρθαν δυο – τρία άτομα που βρίσκονταν σε κάτι κοντινά μαγαζιά και μου είπαν: “Μην ανησυχείς, είδαμε τα πάντα. Έχουμε καλέσει ήδη ασθενοφόρο”. Μου έδωσαν νερό και με βοήθησαν να μη χάσω, όσο γινόταν, την ψυχραιμία μου. Ήταν απίστευτο σοκ, αλλά το μόνο που με ένοιαζε ήταν να σωθεί η ζωή μου. Το ότι βγήκα από τις γραμμές του τρένου ζωντανός ήταν θαύμα».
