κεκλεισμένων των ψυχικών θυρών η κοινωνία του 2014
Μεγαλώσαμε με αρχές και πιστεύω από τις πατρικές μας οικογένειες.
Γαλουχηθήκαμε με κύριο γνώμονα την αλήθεια,την αγάπη την κατανόηση,την υπεράσπιση του δικαίου…και πολλές ακόμη αρχές βασισμένες στον σεβασμό,την δημοκρατία και την ομαδικότητα,ειδικά την ομαδικότητα η οποία ήταν βασική αρχή για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Εν έτη 2014 ζούμε με το βλέμμα στραμμένο στον διπλανό μας,όχι για συμπαράσταση,κατανόηση και υποστήριξη, αλλά για εκτόνωση των όσων απωθημένων κουβαλάμε…
Μπήκαμε σε ρόλο κριτή και “δήμιου” της καθημερινότητας του άλλου μη συλλογιζόμενοι τα λάθη μας,τα πάθη μας και τις αδυναμίες μας.
Φτάσαμε να έχουμε κοινά προβλήματα αλλά εχθρική συμπεριφορά στον ομοιοπαθών μας!
Μεγαλώνουμε παιδιά σε προβληματικές κοινωνίες και ενώ να τα καθοδηγούμε με τις αρχές που λάβαμε όντας εμείς παιδιά, τους δείχνουμε με τις πράξεις μας τα ακριβώς αντίθετα….
Καλά τα λόγια αλλά τα έργα έχουν μεγαλύτερη δυναμική…
Μας “έφαγε” η εξέλιξη της τεχνολογίας και παρατήσαμε την ουσιαστική εξέλιξη της ψυχής μας!
Αφήσαμε στην άκρη κάθε καλό που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε από τη δύναμη των αξιών και με ένα μοναδικό τρόπο καταφέραμε και από τα πιο αγνά να βγάλουμε στην επιφάνεια μόνο ασχήμια και κακία.
Αυτή η ψυχή του 2014 πορεύεται καθημερινά ανάμεσα σε εκατοντάδες προβλήματα και δεν βρήκε τον τρόπο να πάρει μαθήματα εξέλιξης,σύμφωνα με τη ρήση “ουδέν κακόν αμιγές καλού”.
Υπάρχει άραγε σωτηρία;…..η σωτηρία της ψυχής που είναι πολύ μεγάλο πράγμα;
Υπάρχει! Αρκεί να επέλθει μια μορφή ταπείνωσης….παραγκωνίζοντας εγωισμούς και κριτικές τάσεις προς τους άλλους.
Κοιτώντας την “καμπούρα” μας..τι κι αν είναι πίσω μας;
Αυτό είναι το παραγωγικό…το δύσκολο!!
Να μάθουμε να κοιτάμε την δική μας “καμπούρα” και όχι του απέναντι που είναι εύκολο!!
