«Όνειρο ήταν» του Δημήτρη Παπαδόπουλου Σταυριώτη

Άρθρο
Του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)*

Όνειρο ήταν…
Ίσως ήταν η κούραση της ημέρας, μπορεί το υπερβολικό ξενύχτι με την μελέτη της Ιστορίας που πρέπει να μεταγραφεί ως Λογοτεχνία… Ποιός ξέρει; Πάντως, το άκουσα με τα ίδια μου τ’ αυτιά!
Ζωντανά, παραστατικότατα! Και οφείλω να ομολογήσω ότι, ρίγη εθνικής υπερηφάνειας, ένας άκρατος επίσης εθνικός ενθουσιασμός με κυρίευσε!
Όντως! Το διάγγελμα του πρωθυπουργού της χώρας πραγματοποιήθηκε και το περιεχόμενό του ήταν αυτό που θα είχα εξαγγείλει κι εγώ ο ίδιος,
(εάν βεβαίως ήμουν στη θέση του)!
Το μεταγράφω όπως αποτυπώθηκε στη μνήμη μου και είμαι σίγουρος ότι στην ουσία του, σε τίποτα δεν διαφέρει από τα όσα ο άρχων της χώρας μας εκφώνησε. Ιδού λοιπόν το διάγγελμά του:
‘’Αγαπητοί συνέλληνες, μετά από δυόμισι και πλέον έτη στο τιμόνι της διακυβέρνησης της αγαπημένης μας πατρίδας, θαρρώ πως ήρθε η ώρα να ειπωθούν κάποιες αλήθειες που κανείς πολιτικός δεν ετόλμησε μέχρι σήμερα να πει. Πριν από αυτές τις αλήθειες, ωστόσο, θα ήθελα να ζητήσω την συμπάθεια και την συγχώρεση από όλους εσάς για τα λάθη, τις παραλείψεις και την έλλειψη ειλικρίνειας από μέρους μου και από την πλειονότητα των μελών της κυβέρνησής μου. Οφείλω επίσης να αναγνωρίσω τα λάθη που διεπράχθησαν από το κόμμα μου πριν αυτό ανέλθει στην εξουσία (και εδώ αναφέρομαι κυρίως στην αντίδρασή μας στις όποιες καλές προτάσεις και λύσεις πρότειναν), όπως επίσης και για τις υποσχέσεις που δόθηκαν από μέρους μας για να ανέλθουμε στην εξουσία και δεν τηρήθηκαν.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, ομολογώ ότι όπως κι εσείς, έχω κι εγώ αηδιάσει από το γεγονός της στείρας αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων για την διακυβέρνηση της χώρας και την επίρριψη ευθυνών εκατέρωθεν. Σας διαβεβαιώνω ότι αυτό θα πάψει να συμβαίνει πλέον. Όλα τούτα ανήκουν από σήμερα στο παρελθόν. Το κύριο μέλημά μου από δω και στο εξής θα είναι να επικεντρωθούμε όλοι μας στα προβλήματα που υπάρχουν και στη λύση τους.
Θέλω να γνωρίζετε ότι οι προθέσεις μας υπήρξαν αγαθές και άριστες. Με κάθε μέσο και ειλικρίνεια παλέψαμε να βγάλουμε την χώρα από το τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί, αλλά είχαμε να αναμετρηθούμε με δυνάμεις πολύ υπέρτερές μας και, δυστυχώς ηττηθήκαμε. Αναγνωρίζω ότι η πάλη αυτή κόστισε πολύ στο λαό μας, αλλά θεώρησα αναγκαίο ότι έπρεπε να δοθεί. Σας διαβεβαιώνω ότι από τη μάχη αυτή εξήλθαμε σοφότεροι και εμπειρότεροι και ως εκ τούτου εις το εξής η διακυβέρνηση της χώρας μας θα είναι σαφώς καλύτερη.
Ήρθε η ώρα όμως να ειπωθούν κάποια πράγματα που θεωρώ ότι οι περισσότεροι Έλληνες ασφαλώς τα γνωρίζουν, διότι διαθέτουν πια και ιστορική εμπειρία και είναι γνώστες της, αλλά και ικανό πολιτικό ένστικτο, ειδικά σήμερα μετά την πολύχρονη κρίση που μαστίζει τον τόπο και το βάρος της οποίας το έχετε επωμισθεί εξ ολοκλήρου εσείς κι όχι εμείς οι διοικούντες.
Όλα αυτά που ακούγατε να λέμε εμείς οι πολιτικοί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περί αδιαπραγμάτευτης εθνικής κυριαρχίας, περί περιφρούρησης των κεκτημένων του λαού μας και περί υπερήφανης διαπραγμάτευσης, υπήρξαν ψεύδη ασύστολα για τα οποία πραγματικά ντρέπομαι. Απλούστατα δεν ίσχυαν ποτέ και δεν ισχύουν και τώρα. Ας μην κρυβόμαστε πια, όλοι το ξέρουμε ότι είμαστε υπό ξένη κατοχή. Καθ’ υπόδειξη ξένων νομοθετούμε και καθ’ υπόδειξη ξένων καταρτίζουμε τους προϋπολογισμούς μας. Διότι, είμαστε καταχρεωμένοι και συνεπώς υποχρεωμένοι. Υποχρεωμένοι να δεχόμαστε τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Όπως είναι κάθε χρεωμένος απέναντι στον δανειστή του.
Δυστυχώς η αλήθεια αυτή ισχύει από τότε που συστάθηκε το Κράτος μας. Υπήρξε εκ γενετής χρεωμένο. Το πρώτο δάνειο που συνάφθηκε και λάβαμε από την Αγγλία πριν από σχεδόν διακόσια χρόνια, φαγώθηκε από διάφορους επιτήδειους πολιτικούς κατά το ήμισυ στη διαδρομή μέχρι να φθάσει στη χώρα μας. Η Ιστορία έχει γράψει από ποιους…
Αγαπητοί συνέλληνες, σας διαβεβαιώνω ότι όντως πήγα αποφασισμένος να διεκδικήσω με τόλμη και αξιοπρέπεια το δίκαιο του λαού μας απέναντι στις αδίστακτες, τις ανηλεείς δυνάμεις των αγορών. Δυστυχώς συνάντησα ένα τοίχος ατσάλινο, αδιαπέραστο. Το δίλημμά μου υπήρξε τραγικό. Ή συμβιβάζομαι με τις απαιτήσεις των δανειστών, ή επιστρέφω στη χώρα μου και απευθύνομαι στο λαό μου περιγράφοντάς του με κάθε λεπτομέρεια την πάσα αλήθεια. Το τι θα σήμαινε η εναντίωσή μας στις ‘’αγορές’’, μού είχε καταστεί απολύτως ξεκάθαρο. Φτώχια, πείνα, εξαθλίωση και θάνατος, μια κατάσταση που μόνον με πόλεμο θα μπορούσε να συγκριθεί. Κι εμείς οι Έλληνες, ως γνώστες της Ιστορίας και παθόντες, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει πόλεμος. Επέλεξα τον συμβιβασμό.
Προκήρυξα ένα αχρείαστο δημοψήφισμα, του οποίου την ετυμηγορία πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων και έσυρα τη χώρα σε εκλογές για να παρατείνω την παραμονή μου στην εξουσία. Έσφαλα. Όμως όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν.
Αγαπητοί συνέλληνες, σας διαβεβαιώνω ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα γινόταν μια πάλη μέσα μου και έθετα επιτακτικά και διαρκώς το εξής αμείλικτο ερώτημα στο εαυτό μου: πώς θέλεις να σε θυμούνται οι Έλληνες όταν θα έχεις αποσυρθεί από την πολιτική, ή ακόμη και όταν θα πάψεις να βρίσκεσαι εν ζωή;
Ως έναν ακόμη πρωθυπουργό εντολοδόχο των ξένων που παπαγαλίζει αυτά που του υπαγορεύουν οι ξένοι δυνάστες και δανειστές, ή ως έναν πολιτικό άνδρα που τόλμησε να πει επιτέλους την αλήθεια στο λαό του και να επωμισθεί τις ευθύνες για τις πράξεις του;
Γνωρίζω καλά ότι σχεδόν όλοι οι πολιτικοί έχουν την δική τους πανομοιότυπη θεωρία για την άσκηση της πολιτικής. Μια θεωρία που παπαγάλισε (διότι ασφαλώς και δεν του ανήκει η πατρότητα τούτου του εύστοχου ευφυολογήματος) κάποτε και ο μέγας «εθνάρχης» μας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η οποία πρεσβεύει πως: ‘’στην πολιτική γίνονται πράγματα που δεν λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται». Ομολογώ ότι ένας τέτοιος πολιτικός υπήρξα κι εγώ μέχρι τώρα. Εις το εξής όμως, και για όσο διάστημα παραμείνω στην εξουσία, θα γνωρίσετε και κάποιον πολιτικό ο οποίος: λέει αυτό που κάνει και κάνει αυτό που λέει. Με άλλα λόγια, θα ιδείτε εις το εξής έναν πολιτικό που δεν θα σας κρύβει την αλήθεια.

Αγαπητοί συμπολίτες μου, γνωρίζω άριστα ότι ένας παρόμοιος τρόπος διακυβέρνησης σημαίνει οριστική ρήξη με το νοσηρό πολιτικό πεδίο που κυριαρχεί στη χώρα μας. Οι πιθανότητες να εξέλθω… να εξέλθουμε, νικητές από αυτήν την αναμέτρηση, δεν είναι πολλές. Σας ερωτώ: αξίζει να το προσπαθήσουμε, ή όχι;
Και μια τελευταία παρατήρηση: από τη σύντομη εμπειρία μου και την επαφή μου με τους ξένους κυβερνήτες και τους εκπροσώπους χωρών και συμφερόντων, κατάλαβα ότι βοήθεια ειλικρινή από αυτούς ούτε λάβαμε, ούτε θα λάβουμε ποτέ. Δεν είναι όμως αυτοί οι πραγματικοί εχθροί μας.
Ο πραγματικός εχθρός βρίσκεται μέσα στους ίδιους τους εαυτούς μας. Στην κακή πλευρά του εαυτού μας. Στην οκνηρή, την ανεύθυνη, την ατομιστική, την σπάταλη. Τόσο ως συλλογική εθνότητα, όσο και ατομικά. Αυτόν τον εχθρό πρέπει να αντιπαλέψουμε και μ’ αυτόν να αναμετρηθούμε πρώτα και να τον νικήσουμε. Εάν το καταφέρουμε, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
Υπόσχομαι ότι σ’ αυτήν την προσπάθεια θα είμαι αρωγός και μπροστάρης. Ας το επιχειρήσουμε μαζί. Σας ευχαριστώ!’’
Ξύπνησα με ελαφρύ πονοκέφαλο αργά το πρωί. Και κάπως μπερδεμένος. Έξω έβρεχε. Χειμώνας.
Στο μυαλό μου τριγύριζε διαρκώς το διάγγελμα… Έγινεν όντως, ή μήπως το ονειρεύτηκα;
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού όντως πραγματοποιήθηκε… με κάθε επισημότητα. Ωστόσο… ελαφρώς τροποποιημένο ως προς το περιεχόμενο…
Ο άνθρωπος, εμοίρασε περιχαρής, διαγγελματικώς, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το κρατικό περίσσευμα στους αναξιοπαθούντες Έλληνες… από τα κλοπιμαία…
Σταυριωτης,Παπαδοπουλος
*Ο Δημήτριος Παπαδόπουλος (Σταυριώτης) είναι συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων. Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο ‘’Λιβάνη’’.

vendo

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.