Κυκλοφόρησε ο “Χαρακιάς” που θα τραβήξει χαρακιά στην ιστορία του Ωραιοκάστρου

Κυκλοφόρησε ο “Χαρακιάς” που θα τραβήξει χαρακιά στην ιστορία του Ωραιοκάστρου

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του συγγραφέα Δημήτρη Παπαδόπουλου Στραυριώτη με θέμα την ιστορία ενός βλάχου στα μέρη της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας την εποχή του Μεσοπολέμου και της κατοχής.
Η βιβλιογραφία ξεπερνάει τα εκατό βιβλία Ελλήνων και Ξένων συγγραφέων.
Το εξώφυλλο και την εικονογράφηση επιμελήθηκε ο ζωγράφος Δημήτρης Μοράνος. 

Η μυθυστορία του “Χαρακιά” θα βάλει τραβήξει την δική της χαρακιά στην ιστορία του Ωραιοκάστρου! 

Ο συγγραφέας παραχώρησε αποκλειστική και αποκαλυπτική συνέντευξη στο oraiokastro24

Ανάμεσα σε όλα μας εξομολογήθηκε και την ιδιαίτερη ευχαριστία του στην σύντροφό του Μαρία Ιακωβάκη η οποία έδειξε όχι μόνο υπομονή και συμπαράσταση τα τέσσερα χρόνια που χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το βιβλίο αλλά και για τις εύστοχες παρατηρήσεις της και τις ευρηματικές λογοτεχνικές της επισημάνσεις.


Πώς προέκυψε η ιδέα της μυθιστορίας;

Αρχικά ήταν η σκέψη για τη συγγραφή μιας σειράς ολιγοσέλιδων διηγημάτων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε διάφορους τόπους της πατρίδος μας (κυρίως της Μακεδονίας) με έμφαση στην ποικιλομορφία (γλωσσική, πολιτισμική, και εθνοτική ακόμη) που είναι σπαρμένη η Ελλάδα μας. Το λοιπόν, αναζητούσα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα και… αντιήρωες. Ήρωες δηλαδή που ηθελημένα ή μη, επρόδωσαν ή έβλαψαν την πατρίδα τους, τον τόπο που γεννήθηκαν, σε κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες. Ανθρώπους με ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά από διάφορες κοινότητες, Φρακολεβαντίνους, Πόντιους, Αρμένηδες, Εβραίους, Βλάχους, Σλαβομακεδόνες κ.α. Εντελώς τυχαία ξεκίνησα με τους Κουτσόβλαχους. Αφορμή υπήρξε ένα εξαιρετικό βιβλίο. «Τα παιδιά της Λύκαινας». Ο συγγραφέας αναφέρεται στη βιβλιογραφία και στις ευχαριστίες. Πολύ απλά και δίχως να το καταλάβω, το μικρό διήγημα που σκόπευα να γράψω, έγινε ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα. Αυτό είναι ίσως ένα από τα πιο γοητευτικά πράγματα που συμβαίνουν σε κάποιον που είναι ολότελα παραδομένος στη μελέτη της Ιστορίας και της συγγραφής… ξεκινά να γράψει για κάτι και καταλήγει κάπου που ποτέ του δεν θα μπορούσε να φανταστεί!

Πείτε μας δυο λόγια για τον χαρακτήρα του ήρωα.

Σκόπιμα επέλεξα έναν ήρωα που κυρίαρχο στοιχείο του χαρακτήρα του είναι το κακό. Εδώ που τα λέμε, εάν απουσιάζει το κακό από μια μυθοπλασία, τότε αυτή μοιραία καταλήγει σε άνευρο και ανιαρό ανάγνωσμα. Άλλωστε το κακό (και οι κακοί) υπάρχουν και υπήρχαν πάντοτε στον κόσμο μας. Όπως και το καλό. Ο αντι-ήρωάς μου λοιπόν, ο κακός, μάχεται εναντίον του καλού που υπάρχει γύρω του, αλλά και μέσα του (κυρίως μέσα του). Διότι ποτέ τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Κανείς μας δεν είναι μόνο καλός ή κακός. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο στη ζωή, αλλά μια άπειρη διαβάθμιση γκρίζου.

Που διαδραματίζεται η ιστορία σας; Πιστεύεται οτι θα διχάσει τους κατοίκους της πόλης του Ωραιοκάστρου,το οποίο είναι ένα “χωριό” Ποντιακό και Βλάχικο;

Ένα μεγάλο μέρος της μυθιστορίας διαδραματίζεται στη Μακεδονία και τη Σαλονίκη. Ο τόπος που ζούμε, το πάλαι ποτέ ωραίο Ωραιόκαστρο, αποτελεί το σκηνικό όπου διαδραματίζονται πολλές πράξεις του δράματος. Η ιστορία ξεκινά περίπου από τα χρόνια της έλευσης των πρώτων προσφύγων στην πόλη μας. Εδώ που απλώνεται τώρα το κέντρο του Ωραιοκάστρου, ήταν πουρναρότοπος όπως και τα γύρω υψώματα κι οι πλαγιές. Στο Παλαιόκαστρο υπήρχαν οι ντόπιοι σλαβόφωνοι και οι βλάχοι Μεγαλολιβαδιώτες. Τούτοι οι τελευταίοι (που είναι και το θέμα του βιβλίου) ερχόταν εδώ με τα κοπάδια τους από το Πάικο για τα χειμαδιά από τα χρόνια του Αλή Πασά. Μιλούσαν την λατινογενή γλώσσα τους. Γνώριζαν όλοι όμως (οι άνδρες κυρίως) και την ελληνική και την τουρκική γλώσσα. Τα αρμάνικα μιλούσαν στα κονάκια τους και τα γκραίκικα έξω απ’ αυτά… Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις δέκα χρόνια πριν (1912) τα μέρη τούτα είχαν γίνει ελληνικά. Μέσα σε τούτο το περιβάλλον κινείται ο ήρωας του βιβλίου, ο Χαρακιάς, στα ταραγμένα χρόνια του Μεσοπολέμου και της Κατοχής.

Τι μπορεί να μάθει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο;

Πέρα από τις ιστορικές αναφορές για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, και τα γεγονότα της κατοχής στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, θα μάθει για τη ρουμάνικη προπαγάνδα και την μεγάλη μετανάστευση των Βλάχων στη Ρουμανία (1925-1935), τις αιτίες και τους τρόπους με τους οποίους πραγματοποιήθηκε. Και ακόμη, τον προδοτικό ρόλο που έπαιξε μια μικρή μερίδα των Βλάχων στη διάρκεια της κατοχής παίρνοντας το μέρος των Ιταλών, αλλά και για την εμπλοκή τους στον αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944. Θα πάρει ακόμη μια ιδέα το πώς ήταν ο τόπος που ζούμε τώρα εμείς οι κάτοικοι του Δήμου Ωραιοκάστρου εκατό χρόνια πριν, όπως και στη διάρκεια της κατοχής.

Τι τα “θέλατε και τα σκαλίζατε” κ.Παπαδόπουλε; Σας προβληματίζει κάτι ιδιαίτερα σε αυτό το βιβλίο σας; 

Κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα ως μυθοργράφο αλλά και ως πρόσωπο που συναναστρέφεται με Βλάχους, είναι η αντιμετώπιση που θα έχει το έργο μου από αυτούς. Διότι, εδώ θίγεται κοντά σε άλλα, μια πτυχή της Ιστορίας τους που κάποιοι ίσως θα ήθελαν να λησμονηθεί. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί γέροντες με τους οποίους συνομίλησα στις περιπλανήσεις μου ανά την Μακεδονία, Θεσσαλία και Ήπειρο, κατέληγαν συχνά λέγοντας: ‘’τι τα θες και τα σκαλίζεις…’’. Θεωρώ ωστόσο ότι οι πικρές (ή βρώμικες) ιστορικές αλήθειες δεν πρέπει να κρύβονται κάτω από το χαλί. Μόνον γνωρίζοντας τις αστοχίες και τα λάθη μας μπορούμε να αποφύγουμε να τα επαναλάβουμε. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι, μελετώντας εδώ και τέσσερα την ιστορία των Βλάχων, εκείνο που απέμεινε στο τέλος είναι ένας απέραντος θαυμασμός για αυτήν την ιδιαίτερη κοινότητα των Αρμάνων–Βλάχων της χώρας μας, για την αξιοσύνη της και κυρίως για την προσφορά της στην ελληνική υπόθεση!

 

 

 

vendo

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.