|
Βιογραφία
Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβειά της, αλλά και για την σωματική ωραιότητά της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντά της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία. Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι διά της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της. |
Χιλιάδες είναι οι μαρτυρίες πιστών γυναικών που η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου εισάκουσε τις προσευχές τους και τις βοήθησε να τεκνοποιήσουν.
Στους ναούς την ημέρα της γιορτής ευλογούνται μήλα, λιτανεύονται και στη συνέχεια τοποθετούνται μπροστά από την εικόνα στο θρονί της Οσίας Ειρήνης, διαβάζεται προσευχή και αγιάζονται. Θεωρείται ότι βοηθούν τις γυναίκες να συλλάβουν, και συνδέονται με το θαύμα των καρπών του παραδείσου.
Η συναξαριστική παράδοση μάς μεταφέρει ότι ξημερώνοντας του Μεγάλου Βασιλείου, λίγο πριν από την ώρα του όρθρου, η ηγουμένη ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. «Υποδέξου τον ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου», της είπε μια φωνή.
Πράγματι, στο μοναστήρι έφτασε πλοιοκτήτης καραβιού από την Πάτμο ο οποίος της διηγήθηκε την εξής ιστορία: Λίγο μετά τον απόπλου με προορισμό την Κωνσταντινούπολη ο ίδιος και οι ναύτες βλέπουν στη στεριά κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα.
Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες επιβιβάζεται, δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στον ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: Φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του ο καπετάνιος προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα.
Όταν έφτασε η Τεσσαρακοστή η ηγουμένη έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομμάτια και έτρωγε ένα κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμα και από το νερό. Την Μεγάλη Πέμπτη έκοψε το δεύτερο μήλο και το μοίρασε στις μοναχές, και το τελευταίο το φύλαξε για το τέλος της επίγειας ζωής της. Την Μεγάλη Παρασκευή της εμφανίστηκε ο Χριστός, θριαμβευτής με το σταυρό στον ώμο.
Μία εβδομάδα πριν από την κοίμησή της νήστεψε τρώγοντας μόνο το μήλο. Ξημέρωσε Κυριακή, παρακολούθησε την Θεία Λειτουργία, κοινώνησε, και αφού ζήτησε συγγνώμη από τις μοναχές γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά.
