Ωραιόκαστρο Εργατικό ατύχημα: Ένας χρόνος μετά και η υπάλληλος είναι ακόμη δύσκολα – Συνέντευξη
Ένας χρόνος ακριβώς συμπληρώνεται σήμερα απο το σοβαρό εργατικό ατύχημα που υπέστη υπάλληλος στον τομέα καθαριότητας του δήμου Ωραιοκάστρου, δείτε σχετικά με το ατύχημα εδώ.
Στο oraiokastro24.gr και την Μαρίνα Γεωργιάδου παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη η κ. Αναστασία Παπαδοπούλου περιγράφοντας τις συνθήκες του ατυχήματος που άλλαξαν την ζωή της, πως της φέρθηκε το εργασιακό και φιλικό της περιβάλλον, το πως είναι σήμερα η υγεία της και τις επόμενες κινήσεις της σε νομικά πλαίσια.
Διαβάστε τις απαντήσεις της κ. Παπαδοπούλου και στο τέλος μπορείτε να δείτε την κατάσταση που ήταν μετά το ατύχημα, απο φωτογραφία που μας παραχώρησε η ίδια της και προκαλεί ΣΟΚ, πιστοποιώντας την πολύ δύσκολη κατάστασή της :
Ένας χρόνος ακριβώς μετά το σοβαρό σου εργατικό ατύχημα Αναστασία.
Ξεκινώντας, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το έμπρακτο ενδιαφέρον σου όλο αυτό το καιρό προς το πρόσωπό μου και ιδιαίτερα σήμερα για το βήμα που μου δίνεις…
°Θα ήθελα αρχικά να μου περιγράψεις τις συνθήκες του ατυχήματός σου.
Είναι χαράματα μιας ζεστής Τρίτης και όπως κάθε εργάσιμη μέρα παρουσιάστηκα στο αμαξοστάσιο να εκτελέσω το δρομολόγιό μου. Αν και αναίτια με είχαν αλλάξει τόσο δρομολόγιο, το οποίο υπηρετούσα χρόνια, όσο και πλήρωμα, όπου είχαμε γίνει φίλοι καρδιάς, έβρισκα πάντα κάτι όμορφο για να ξυπνάω και να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΆΝΩ…
Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο της ανακύκλωσης για Μυγδονία και έπειτα…μετά από μέρες ξύπνησα στο Νευροχειρουργικό Τμήμα Ανάνηψης του Ν. Παπαγεωργίου.
Πονούσε πολύ το κεφάλι και τα πλευρά μου αλλά δεν είχα την ικανότητα να αναρωτηθώ το γιατί. Δεν θυμόμουν τίποτα.
Μετά από μήνες έμαθα από μια αγαπητή συνάδελφο το πως διαδραματίστηκαν όλα αλλά αυτά θα ήθελα να ειπωθούν πρώτα στο δικαστήριο.
Είναι δεδομένο ότι υπάρχει πλήρης φάκελος τόσο από τη τροχαία όσο και από την επιθεώρηση εργασίας, από ανθρώπους που αν και δεν γνωρίζω προσωπικά τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
°Και από εκεί ξεκινάει η περιπέτειά σου και βρίσκεσαι στο Νοσοκομείο. Τί σου λένε οι γιατροί, πόσο καιρό νοσηλεύεσαι.
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου κάνοντας εμετό σε ένα δωμάτιο ολομόναχη, προσπαθούσα να καταλάβω που βρισκόμουν. Δεν καταλάβαινα τίποτα…
Με μετακίνησαν σε κανονικό θάλαμο θηλέων, αλλά συνέχισα να κοιτάω όλο απορία…δεν μιλούσα σε κανέναν ούτε μου μιλούσαν.
Έμπαιναν συνέχεια γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, μου έδιναν τα φάρμακά μου, με φρόντιζαν αλλά δεν έλεγαν τίποτα.
Έχω κάνει τόσες πολλές μαγνητικές και αξονικές εξετάσεις…έχω πάρει και συνεχίζω τόσες πολλές φαρμακευτικές αγωγές…
Έμεινα μέσα σχεδόν ένα μήνα. Δεν σηκωνόμουν καθόλου έως και τη τελευταία ημέρα, δεν επιτρεπόταν..
Δεν είχα την ικανότητα ούτε για τα παιδιά μου να ρωτήσω, πόσο μάλλον για τη κατάστασή μου, για το ατύχημα.
°Πόσους και ποιους ανθρώπους είχες ακόμη και σήμερα δίπλα σου σε αυτόν τον Γολγοθά; Τα παιδιά σου πώς το αντιμετώπισαν; Πόσο άλλαξε η ζωή σου;
Ένα χρόνο μετά, αυτόν που ευγνωμονώ και θεωρώ τον μοναδικό μου φίλο, το απόλυτο μου στήριγμα είναι ο σύζυγό μου. Αυτός ως κυματοθραύστης παραμέρισε τον εαυτό του και μου στάθηκε πρωί βράδυ. Στάθηκε στα τέσσερα ανήλικα παιδιά μου παραπάνω από πατέρας, είναι το δώρο του σύμπαντος για εμένα και το σπιτικό μου.
Οι γονείς μου, τα αδέλφια μου!!
Τα παιδιά μου…τί να πω για αυτά, από που να αρχίσω; Ότι ακόμη και σήμερα δεν με αφήνουν ποτέ μόνη; Ότι όταν είμαι απομονωμένη ξέρουν και σέβονται τις αντοχές μου; Δεν ξέρεις πόσο με πονάει που έχασα έναν ολόκληρο χρόνο από τη ζωή τους …γιατί αυτά τα τρυφερά πλάσματα έπρεπε να μεγαλώσουν έτσι βεβιασμένα; Γιατί έπρεπε να χάσουν τη παιδικότητα τους για την αμέλεια κάποιων;….και κανένας κάποιος να μην ρωτήσει για αυτά ….ΑΘΛΙΟΙ….
Η ζωή μου άλλαξε ΆΡΔΗΝ αλλά δοξάζω το θεό για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου, τους υπόλοιπους από επιλογή τους κρατάω σε απόσταση.
°Από το αρμόδιο τμήμα στο οποίο εργάζεσαι, τομέας καθαριότητας, τί έλαβες;
Θα είμαι σκληρή αλλά θα εκφράσω αυτά που νιώθω.
Όταν διαπίστωσαν ότι ξύπνησα το μόνο που εισέπραξα από ΄΄…συναδέλφους και ιθύνοντες…΄΄ ήταν στην καλύτερη περίπτωση η αδιαφορία και από μερικούς ακόμη και κακοήθεια. ΔΕΝ ΜΕ ΠΗΡΕ ΠΟΤΕ κανένας τους τηλέφωνο. Δεν ρώτησαν ποτέ αν ζώ ή αν πέθανα. Έγινα στόχος κακόβουλων και αναληθών σχολιασμών που έφταναν ανελέητα στα αυτιά των δικών μου…των γονιών μου, των παιδιών μου, του συζύγου μου….
Μια υπηρεσία αποσαθρωμένη από πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα επάνω…. Όσοι δεν έχουν ζήσει αυτή την κατάσταση δεν μπορούν να καταλάβουν, δεν μπορούν να νιώσουν….
Ξέρεις τί θα πει μια γυναίκα κοντά στα 80 να τηλεφωνεί κλαίγοντας και να ζητάει στο τηλέφωνο την Αντιδήμαρχο Καθαριότητας να της πει για το παιδί της αν ζει ή αν πέθανε… να τη συνδέει το τηλεφωνικό κέντρο μιας και η εν λόγω ήταν στο γραφείο της και επί μισή ώρα να μην της απαντάει κανένας; …ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε δεύτερο χρόνο, η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής μπροστά σε όλο το κόσμο να ειρωνεύεται την μητέρα μου λέγοντας… «η κόρη της ήταν για τα σκουπίδια».
°Ήσουν και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Ωραιοκάστρου και Δημοτικών Επιχειρήσεων (ΣΕΔΩΔΕ), Σύλλογος που κινήθηκε δυναμικά για τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) τα οποία έχετε να λαμβάνετε πολλά χρόνια και εργάζεστε στον απόλυτο κίνδυνο, όπως απέδειξε και το ατύχημα σου. Πώς ο Σύλλογος αντιμετώπισε το πρόβλημά σου;
Εγώ δεν αγαπάω καθόλου την πολιτική…δεν έχω τη ικανότητα διπλοπροσωπίας. Τότε επειδή γινόμουν αποδέκτης συλλογικών παραπόνων για την κακή κατάσταση του εργασιακού μας περιβάλλοντος και έχοντας το γνωστικό επίπεδο διαχείρισης είχα όλη τη καλή διάθεση να μπω μπροστά και με συνεργασία να λήξουμε τα προβλήματα που κατ’ εμέ ήταν νηπιακού επιπέδου.
Πραγματικά με τίμησαν οι συνάδελφοι με την εμπιστοσύνη τους, με εξέλεξαν πρόεδρο και κάνοντας μεγάλο αγώνα, παρόλο το πόλεμο που δεχόμασταν, ως ομάδα καταφέραμε να φτάσουμε όλα τα εργασιακά θέματα σε ένα αξιόλογο επίπεδο.
Μετά το ατύχημά μου όλα έπαυσαν και εγώ με μεγάλη πίεση των γιατρών παραιτήθηκα. Παραιτήθηκα με πολύ βαριά καρδιά γιατί δεν μου αρέσει να αφήνω τίποτα στη μέση και ήμασταν σε πολύ καλό δρόμο.
Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην ευχαριστήσω τις ραγδαίες και καίριες κινήσεις μελών του τότε ΔΣ, κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, κινήσεις που δυστυχώς δεν εκμεταλλεύτηκαν προς όφελός τους οι υπόλοιποι συνάδελφοι.
Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, υπό την επήρεια των φαρμάκων αισθανόμουν δυνατή και πάσχιζα…ότι έβρισκα σε ενημερωτικό υλικό το προωθούσα, μιλούσα με το δικηγόρο του συλλόγου για συνέχιση των κινήσεών μας κλπ…
Όταν βγήκα από το νοσοκομείο συνειδητοποίησα το πόσο μάταιη ήταν η προσπάθειά μου και πόσο κάποιοι κακεντρεχείς είχαν διαστρεβλώσει την αλήθεια.
Σήμερα θα σου πω ότι για εμένα δεν υφίσταται σύλλογος ως πρέπει ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
°Ποια τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζεις ακόμη και σήμερα, ένα χρόνο μετά;
Εξ αιτίας του σοβαρού τραυματισμού μου, έχω υποστεί μια σειρά από δυσμενείς συνέπειες στην υγεία μου, οι οποίες πλέον είναι μόνιμες και θα με ακολουθούν ισοβίως. Αυτό μάλιστα αναγνωρίζεται και από τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι παρά το πέρας 12 ολόκληρων μηνών από την ημέρα του τραυματισμού μου, εξακολουθούν έως και σήμερα να μου χορηγούν αναρρωτικές άδειες.
Συγκεκριμένα μέχρι και σήμερα παρουσιάζω την εξής μόνιμη πλέον εικόνα ειδικότερα :
Υποφέρω από έντονους πονοκεφάλους, ζάλη και αστάθεια σε σημείο που ακόμη και καθήμενη να χάνω μερικές φορές την ισορροπία μου. Έχω αδυναμία μερικές φορές στα χέρια για να κρατήσω πράγματα με αποτέλεσμα να μου φεύγουν και να προκαλώ διαρκώς ζημιές. Υποφέρω από διαταραχές μνήμης, δυσχέρεια ελέγχου συναισθήματος με εκρήξεις θυμού και κλάματα, από επεισόδια σύγχυσης αμνησία, ελλείματα στην λειτουργία προσοχής και διαταραχές ύπνου, τα οποία αποτελούν μετατραυματικά και απότοκα των βλαβών και επιδρούν αρνητικά στις προσωπικές, οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις.
Αισθάνομαι διαρκή κόπωση και κοιμάμαι πάρα πολλές ώρες κάθε μέρα. Περαιτέρω βιώνω έντονα συναισθήματα κατάθλιψης και στεναχώριας, διότι νιώθω ότι έχω καταστεί ανήμπορη και πολύ συχνά εμφανίζω κυκλοθυμική διάθεση και έντονη ευερεθιστότητα.
Εξίσου σημαντική βλάβη που έχω υποστεί εξαιτίας του ανωτέρω περιγραφόμενου ατυχήματος είναι η πλήρη απώλεια όσφρησης και μερικώς της γεύσης, όπως επίσης και η μερική κώφωση (ελαφρά βαρηκοΐα στα 4000 και 8000 hz στο δεξί αυτί και ελαφρά βαρηκοΐα στα 4000 hz στο αριστερό αυτί).
Ακόμη και όταν δεν έχω κρίσεις αστάθειας και ζάλης έως και σήμερα αδυνατώ να οδηγήσω αυτοκίνητο αν και κατέχω νόμιμα άδεια οδήγησης και οδηγούσα κανονικά πριν το ατύχημα. Δεν δύναμαι πλέον να πηγαίνω τα τέσσερα ανήλικα παιδιά μου στα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, επίσης δεν μπορώ να κάνω τα ψώνια από το super market ή ακόμη να μετακινηθώ η ίδια.
Η κατάσταση αυτή έχει επιβαρύνει δυσβάστακτα τον σύζυγο μου, ο οποίος αναγκάστηκε να επιφορτιστεί μεταξύ άλλων και τις ανωτέρω καθημερινές ανάγκες, φθάνοντας σε σημείο πολλές φορές να παραγκωνίσει και την δουλειά του. Όταν ταξιδεύει για επαγγελματικούς λόγους εκτός Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό (είναι προπονητής Εθνικής Ελλάδος στο taekwondo), αναγκάζομαι να προστρέχω στην βοήθεια φιλικών ή συγγενικών προσώπων για την κάλυψη των αναγκών μετακίνησης.
°Ποιες οι επόμενες κινήσεις σου;
Όταν ως εκ θαύματος ξύπνησα από το ¨κώμα¨ οι γιατροί και όσοι γνώριζαν έλεγαν και λένε ότι ήταν ένα θαύμα. Θαύμα που κάποια η οποία συν όλα τα άλλα έσπασε το ινιακό οστό ζει και δεν έχει μείνει ανάπηρη ή παραπληγική…..
Βάση όλων αυτών λοιπόν εγώ θα συνεχίσω να το παλεύω και θα συνέλθω!
Το Σεπτέμβριο θα βρεθώ ως αντίδικος – ενάγουσα στα Πολιτικά δικαστήρια με τους ιθύνοντες και από εκεί αναμένω και τις κινήσεις του κ. Εισαγγελέα για τις ποινικές διώξεις που θα ασκηθούν στα πλαίσια του Ποινικού δικαστηρίου διαδικασία που κινείται αυτεπάγγελτα.
Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και βουλωμένα αυτιά προς τις κακεντρεχείς σειρήνες.
